Płyta zaworowa AISI 304,800 mm z promotorami do dystrybucji przepływu

Projektowanie lub wykonywanie pakietów kolumnowych według rysunków klienta . Kolumny Rodzaje płyt destylacyjnych Rodzaje płyt 1.1 Płyty kołpakowe 1.2 Płyty sitowe 1.3 Płyty kratowe 1.4 Elementy w kształcie litery S Płyty zaworowe (talerzowe) Zastosowanie różnych typów płyt Główne cechy porównawcze Obliczanie odbioru ciepła metodą zdalnego nawadniania Dobór optymalnej konstrukcji urządzeń kontaktowych Urządzenia przelewowe Płyty Rodzaje płyt Obecnie w kolumnach stosuje się dziesiątki konstrukcji urządzeń kontaktowych, różniących się właściwościami oraz parametrami technicznymi i ekonomicznymi. Obok płyt pierwszej generacji (kołpakowych, rowkowych), które są jeszcze stosowane w starych zakładach, w zakładach powszechnie stosuje się płyty w kształcie litery S, zaworowe (płytowe, talerzowe) i inne rodzaje urządzeń kontaktowych. Tryb pracy to współdziałanie pary i cieczy; tryb pracy obejmuje takie parametry jak objętość pary (intensywność ogrzewania części sześciennej), ilość flegmy (objętość cieczy używanej do nawadniania płyt). Tryb obejmuje również ilość cieczy na płytach, jest ona regulowana wysokością przegrody na płycie destylacyjnej, jeśli ciecz przelewa się przez przegrodę, wówczas następuje dławienie, co prowadzi do minimalnej jakości oddziaływania pary i cieczy, jeśli wysokość warstwy cieczy jest niewielka, wówczas pary unoszące się z dna kolumny praktycznie nie są wzbogacane flegmą (nkk). Płyty zaworowe są szeroko stosowane w przemyśle petrochemicznym i destylacyjnym, przy średnicach kolumn od 0,5 do 10 m, przy rozstawie płyt od 170 do 1100 mm, przy konstrukcjach od jednostrumieniowych do sześciostrumieniowych i przy liczbie płyt od kilku do ponad 200. Płyta EDV® jest również stosowana w systemach próżniowych i wysokociśnieniowych. Główne zalety tych płyt to zdolność do zapewnienia efektywnego transferu masy w szerokim zakresie obciążeń roboczych, prosta konstrukcja, małe zużycie metalu i niski koszt.